نقد فیلم red, white and blue 2010

قرمز، سفید و آبی

اریکا دختری با زندگی غیرمعمول با مردی غیرمعمول آشنا میشود.

همیشه نوشتن خلاصه‌ی فیلم برای من سخت است و این دفعه، حداقل بهانه‌ی خوبی برای بد نوشتنش دارم: هرچه کمتر از آن بدانید، بهتر. بله؛ در یک جمله، قرمز، سفید و آبی، عجب فیلمی است!

قبلا درمورد عناصر مورد نیاز برای تاثیر گذاری روی مخاطب حرف زده‌ام، چیز هایی مثل شخصیت های قوی، داستان دارای پتانسیل و چفت و بست، عدم مبالغه و.... اگر همه این عوامل مهیا باشد، مخاطب در دام فیلم می‌افتد و راه فراری از آن پیدا نمی‌کند و یکدفعه متوجه می‌شود که به یک چالش کشیده شده است. قرمز، سفید و آبی تقریبا تمام عناصر مورد نیاز یک فیلم تاثیر گذار را دارد و با حوصله قوانین اخلاقی شما را به چالش می‌کشد، مقصر اصلی کیست؟ برای کدام شخصیت دل بسوزانم؟ آدم بد داستان کیست؟ فیلم شما را به داستانی میبرد که یا همه در آن گناهکارند، یا همه بی‌گناه. شخصیت ها تا پشت مرز تحمل خود شکنجه می‌شوند و دست به شکنجه‌ی دیگری میزنند؛ چرخه‌ای بی پایان از خشونت که فیلم به زیبایی به نمایش میگذارد. داستانی که کسی را ندارد که او را مقصر اصلی پنداریم و بگویم همش تقصیر او بود، مگر شاید، سه رنگ پرچم!

نمره: 8.5 از 10