آخرین مطالب
امکانات وب
رفقای عزیز!
خواستم در وصف این روز های مملکت چیزی بنویسم و بهترین گزینه برای این کار را معرفی این فیلم دیدم.
داستان فیلم در اتحاد جماهیر شوروی میگذرد که در کارخانه ای پس از افزایش قیمت اجناس و کاهش دستمزد، کارگران دست به اعتصاب میزنند.
فیلمی تکان دهنده که هدفش فقط نشان دادن یک اتفاق به شکلی سینمایی است که به نحو احسنت انجام شده. ما داستان را از دید یکی از خود ارکان حکومت میبینیم که دنبال دخترش که در کارخانه کار می‌کند میگردد. او سرکوب ها و کشته شدن کارگران را و چهره‌ی دیگر حزبش را میبیند ولی در آخر خود میگوید "کمونیست زندگی منه اگه نباشه چطور میخوام زندگی کنم" او زندگی اش را پای این ایدئولوژی گذاشته و هرچند فرزندش توسطش ضربه خورده ولی نمیتواند از آن دست بردارد.
فیلم در مجموع فیلمی امیدوار کننده است بدین صورت که به ما میگوید تاریخ را نمیشود پاک کرد. در فیلم جنازه های معترضان را گم و گور کرده و هرکدام را نا کجا آبادی و چند نفر را در یک قبر دفن میکنند، شاهدین را بازداشت و از پرستاران تعهد میگیرند که اگر اخباری درز کند زندگی آنها تمام است، خون مردم را از روی آسفالت نمیتوانند بشورند و رویش لایه آسفالت جدیدی میریزند و سر و صدای تیر هایشان که صبح شلیک شد را با مجلس رقص شبشان میپوشانند و تمام تلاششان را میکنند که این اعتراض و خون ریخته شده مردم را از تاریخ پاک کنند. ولی دیدن فیلم حس خوب فراموش نشدن تاریخ را میدهد؛ فیلم امید این را میدهد که تاریخ فراموش نخواهد شد.
در این اوضاع کشور؛ به صحنه ی پایانی فیلم پناه میبریم جایی که مادر و دختر و آغوش یکدیگرند و صدای تیر اندازی و کشته شدن مردم شنیده میشود؛ در آن هیاهو مادر به فرزندش میگوید: اوضاع بهتر خواهد شد؛ ما بهتر خواهیم شد.
در این دوران نیز کاری از ما جز امید داشتن به آینده بر نمی آید. امید داشته باشید؛ حتی اگر خون روی آسفالت را با آسفالت بشورند تاریخ فراموش نخواهد کرد.
We shall be better
نمره: 8.5 از 10
برچسب : نویسنده : darkmovies بازدید : 105