نقد فیلم Deadstream 2022

استریم‌مرده

یک استریمر معروف به نام "شان رادی" بعد از دست و پنجه نرم کردن با یک جنجال که بر علیه او درست شده بود، دوباره با یک برنامه جدید که در یک خانه ی نفرین شده میگذرد به اینترنت برمیگردد.

یکی از ساب‌ژانر های وحشت که سال های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته و به نظر بنده به ندرت درست اجرا شده است، ساب‌ژانر "شبکه اجتماعی" است. استریم‌مرده از معدود فیلم هایی در این سبک است که این ایده را به درستی اجرا کرده است.

وقتی قرار است یک فیلم در مورد شبکه های اجتماعی و اینترنت بسازید، بدیهی است که باید درباره فرهنگ اینترنت آگاهی کاملی داشته باشید. مشکل بسیاری از فیلم های این سبک این است که شخصیت ها انگار اولین بار است کامپیوتر و اینترنت دیده اند و یا اینکه داستان همان داستان قدیمی است در قالبی جدید. فیلم host 2020 را در نظر بگیرید. Host علاوه بر استفاده از عنصر "شبکه اجتماعی"، خانه نشینی و قرنطینه ی حاصل از همه گیری کرونا را نیز به کار برده بود و نظر خیلی ها را به خود جلب کرد. ولی همانطور که در فیلم مشهود است شخصیت ها به تازگی با این تکنولوژی آشنا شده اند و در اعمال و حرف هایشان چیز زیادی از فرهنگ اینترنت دیده نمیشود. در استریم‌مرده اما داستان غرق در عناصر مختلف از فرهنگ اینترنت است؛ از صحبت های مردم در چت زنده‌ی استریم تا ارجاع ها به پیودی‌پای و حرف بد نزدن از ترس دیمانیتایز شدن همگی نشان میدهد که نویسندگان شناخت کافی از فرهنگ اینترنت دارند. در فیلمی مثل host اینترنت و شبکه اجتماعی تنها قالب فیلم را تغییر داده اند و دخل چنانی به داستان ندارند در حالی که در استریم‌مرده شخصیت اصلی سعی میکند روح خبیث فیلم را با "حق‌ کپی‌رایت" نابود کند! همین مسئله را با فیلم gonjiam haunted asylum که قبلا بررسی کوتاهی از آن در وبلاگ کرده ام مقایسه کنید و متوجه میشوید که امثال فیلم هایی مثل گونجیام چقدر مصنوعی با اینترنت و شبکه های اجتماعی مخلوط شده‌اند.

ویژگی درخشان دیگر ​​​​​​استریم‌مرده در کنار استفاده درست از عنصر جدیدی مثل شبکه اجتماعی، درست به کار بردن عناصر قدیمی ژانر وحشت است. برای مثال عنصر "مکان". یک فیلم ترسناک خوب لوکیشنش را کامل به مخاطب معرفی میکند به طوری که اگر مخاطب در همان مکان که مثلا خانه یا تیمارستانی است قرار بگیرد، بداند که فلان اتاق، راهرو یا زیرزمین کجا قرار دارد. مثلا در فیلم "جن‌گیر ۱۹۷۳" ما بعد از تماشای فیلم میدانیم که از در ورودی خانه به سمت چپ برویم به پله هایی میرسیم که به اتاق نفرین شده ی مگان در آن قرار دارد. یا فیلم dead alive 1992 که میدانیم آن زیرزمین لعنتی سمت چپ راه‌پله ها قرار دارد. مکان ها در فیلم های ترسناک بسیار کلیدی اند و گاه حس امنیت و گاه اضطراب ایجاد میکنند. یکی از بهترین مثال ها فیلم collector 2009 است که به ما اتاق های مختلف و در های خروجی خانه ای که قرار است شخصیت اصلی در آن با قاتلی ترسناک درگیر شود را کامل به ما معرفی میکند بیشترین اضطراب و تنش را با آن ایجاد میکند. مثلا در ابتدای فیلم متوجه جیر‌جیر کردن یکی از پله ها در راه‌پله میشویم و بعدا در فیلم که قهرمان داستان از دست قاتل در حال پنهان شدن و است و میخواهد از راه‌پله استفاده کند، ترس جیرجیر آن پله درگیرمان میکند.

استریم‌مرده نیز این عنصر را فوق‌العاده به کار برده و با معرفی پله‌پله هر بخش از خانه که هرکدام داستان مخصوص به خود را دارد مخاطب را کامل به خانه آشنا میکند که در ادامه بار زیادی از اضطراب را به دوش بیننده خواهد انداخت.

ویژگی دیگر استریم‌مرده ترکیب درست آن با کمدی است. فیلم هم میترساند هم میخنداند. استریم‌مرده همچنین دارای چفت و بست داستانی خوبی است که فیلم هایی مثل host 2020 از آن بی‌نصیب اند و رابطه ی روح خبیثی که خانه را تسخیر کرده با شخصیت اصلی فیلم و شباهت های آنها قابل درک است و به خوبی به اجرا درآمده.

استریم‌مرده میتواند الگویی برای فیلم های "وحشت شبکه اجتماعی" باشد. فیلمی که به سادگی خنده‌دار، ترسناک، آموزنده و سرگرم کننده است.

نمره: 7 از 10